Investeren in imago

Het is alweer februari. Het mestplan heb ik inmiddels gereed. Dit is onvermijdelijk het moment om plannen te maken voor het aankomende seizoen. Hoeveel van welk gewas gaan we telen? Hoeveel gaan we ongeveer oogsten? En er moet nagedacht worden over de bijna als belijdenis verheven vraag ‘weidegang ja of nee?’ In dit mineralenmanagement, dat voornamelijk op technische efficiency is gestoeld, ben ik toch geneigd ‘nee’ te antwoorden op de weidegang-vraag. Dan heb ik meteen weer wat meer stikstofgebruikersruimte en iedere kubieke meter mest wordt dan netjes over het land verspreid. Ik plan verder, waar laat ik dan dat extra gras? Ik zal er een sleufsilo bij moeten plaatsen. Dat kost nogal wat. En die extra bewerkingskosten, loont dat voor die latere sneden? Ik zet die gedachten eens af tegen elkaar. Dan blijkt dat beide strategieën kansen hebben. Tijdens het voeren van de koeien denk ik er nog eens over na. Bij het laden spreekt onze buurvrouw me aan. Het huis van de buren staat zo’n 50 meter achter onze melkveestal. Onze kuilplaten liggen midden voor hun huis. Zodoende komen we elkaar nogal eens tegen. De mensen komen uit Amsterdam en zijn over het algemeen erg enthousiast over ons bedrijf. Ze vraagt of we in april weer koeien in haar wei kunnen doen: “Dat is zo leuk die dieren in de wei! De herrie van die trekkers is soms niet zo prettig, maar die onverstoorbaar kauwende koeien in de wei maken alles meer dan goed.” Dit gesprek drukt mij weer met de neus op de feiten: wees zuinig op wat we hebben en wees bereid om te investeren in de externe omgeving van je bedrijf. We kunnen niet zonder goodwill van de omgeving. In deze BNDR lees je meer over imago in de agrarische sector. Ben jij bewust van jouw imago?

John Hilhorst, voorzitter NAJK