COLUMN | Kees van Vuuren
Er zijn zoveel mogelijkheden, maar alles komt op z’n tijd
De afgelopen weken heb ik mezelf best wel een aantal keer afgevraagd waarom ik toch altijd zoveel kansen en mogelijkheden zie. Zou het niet veel makkelijker zijn als ik ook iemand was die graag vasthoudt aan oude gewoontes en de gebaande paden? Waarschijnlijk op het eerste gezicht wel, maar tegelijkertijd denk ik ook dat je als jonge boer sowieso voor flinke dilemma’s en uitdagingen komt te staan. Ook als je het liefst zou vasthouden aan de werkwijze en ontwikkelrichting die je ouders hebben ingezet. Tegelijkertijd besef ik me ook wel dat een deel van de mogelijkheden die ik zie vast niet allemaal haalbaar zijn en dat sowieso niet alles tegelijk kan. Maar daarom ben ik ook zo blij dat ik mee mag doen met het project ‘De Toekomst Begint Vandaag’ van NAJK en Rabobank. Dit project helpt ons namelijk om een aantal van de kansen verder uit te werken en af te wegen wat haalbaar is of niet.
Inmiddels hebben we een adviseur ingeschakeld die ons helpt de plannen rondom een woonzorg voorziening op de boerderij verder te concretiseren en het traject richting de gemeente en provincie gaat voorbereiden. Daarnaast ben ik samen met mijn zus naar een boerin in de buurt geweest die een vergelijkbaar initiatief aan het opstarten is om te horen waar zij zoal tegenaan gelopen is en waar we rekening mee moeten houden bij de ontwikkeling van onze plannen. Zo hebben we te horen gekregen wat de minimale omvang van een woonzorg initiatief moet zijn om het rendabel te kunnen laten draaien en dat we er rekening mee moeten houden dat de ontwikkeling zomaar vijf jaar kan duren. Al met al hebben we veel aan dit bezoek gehad en zijn mijn zus en ik nog enthousiaster om dit verder te gaan uitwerken. Tegelijkertijd maakt dit traject ook dat we er met elkaar als gezin (inclusief aanhang) vaker over spreken en we ook van elkaar horen hoe we er in staan. Nog niet alle neuzen staan helemaal dezelfde kant op, maar daar komt hopelijk verandering in naarmate de plannen concreter worden en anders zullen we daar op een andere manier invulling aan moeten geven. Ik vind het namelijk wel belangrijk dat iedereen zich kan herkennen in de plannen en daar ook achter staat. Ik merk wel dat ‘de tijd’ daar ook aan bijdraagt. Enerzijds zou ik graag meer tijd beschikbaar hebben om aan de uitwerking van de plannen te werken, maar anderzijds maakt het huidige tempo ook dat het voor iedereen goed bij te houden is en we geen mening of gedachte voorbij lopen.
Al met al ben ik dus super blij dat ik iemand ben die denkt in mogelijkheden, maar oh wat is het tegelijkertijd ook spannend. Ik heb geen idee waar we uiteindelijk uit gaan komen, maar heb onwijs veel zin in de weg ernaar toe.
