Waterschap Vechtstromen gooit eigen ruiten in met glyfosaat- en teeltverbod
De afgelopen 25 jaar is er onder alle meetpunten van de waterschappen in Nederland slechts één keer een normoverschrijding van de toegelaten werkzame stof glyfosaat waargenomen. Op basis van deze meetgegevens kan geconcludeerd worden dat glyfosaat geen enkele serieuze bedreiging vormt voor de kwaliteit van het oppervlaktewater. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat we nu niks meer hoeven te doen om emissies van glyfosaat en andere werkzame stoffen terug te dringen, maar het besluit van waterschap Vechtstromen, gaat echt een aantal bruggen te ver!
Waterschap Vechtstromen wil op hun 250 hectare pachtgronden het gebruik van glyfosaat niet meer toestaan. Hiermee hebben ze zichzelf naar mijn idee volledig gediskwalificeerd als serieuze partij. Als je samen met onder andere de Unie van Waterschappen afspraken maakt richting een reductie in het gebruik van middelen, dan gaat het niet werken als waterschappen zelf restricties gaan opstellen zonder enige grondslag. Het kan niet zo zijn dat waterschap Zuiderzeeland in 2019 nog besluit te stoppen met het bemonsteren van het water op glyfosaat, omdat het simpelweg niet meer werd gevonden, om vervolgens 1,5 jaar later vanuit een andere hoek zulke belemmeringen opgelegd te krijgen.
Glyfosaat was klaarblijkelijk niet het enige wat Vechtstromen dwarszat: in dezelfde adem kondigde ze ook een verbod op de teelt van uien, lelies en andere bolgewassen aan. Een volkomen zinloze beslissing als je het mij vraagt. Emissies naar het oppervlaktewater verminder je hier niet mee. Sterker nog, doordat de teelt zich meer gaat concentreren, kan het zelfs een averechts effect hebben. Het areaal van deze gewassen zal niet minder worden, maar verplaatst naar andere percelen in het gebied van Vechtstromen. Jammer, want als het waterschap Vechtstromen in overleg was gegaan met hun pachters over hoe de emissies verder teruggedrongen konden worden, hadden ze waarschijnlijk veel meer kunnen behalen. Het aangekondigde teeltverbod is ook nog eens ontzettend hypocriet, want het lijkt mij sterk dat de bestuurders die voor het verbod gestemd hebben nu geen uien meer eten en bloembollen in hun tuin planten. Oftewel: prima dat het verbouwd wordt, maar dan wel ergens anders waar het mijn probleem niet meer is.
Ik hoop dat andere waterschappen en verpachters van grond begrijpen dat ze meer voor zichzelf, hun omgeving en de boeren kunnen betekenen door samen te werken. Samen met boeren doelen op te stellen en gezamenlijk plannen te maken om deze doelen te behalen. Want als meer verpachters net als Vechtstromen hun eigen ruiten in gaan gooien, is straks veel moeite op het gebied van emissiereductie helaas voor niks geweest.
Leendert Jan Onnes
Binnen het dagelijks bestuur van NAJK is Leendert Jan Onnes verantwoordelijk voor de portefeuille akkerbouw. Hij heeft samen met zijn vader een akkerbouwbedrijf van 120 hectare in het Groningse Finsterwolde. Met de afgeronde studies internationale bedrijfskunde en Business Marketing / Marketing Research is Leendert Jan een goede aanvulling op het dagelijks bestuur van NAJK.
